Lieve jij, laat me je mijn verhaal vertellen…
Mijn moeder bewandelde een pad van persoonlijke ontwikkeling en nam mij als kind daarin mee. Al vroeg kwam ik in aanraking met dicht bij mijzelf blijven en mijn gevoel volgen.
Na mijn studie pedagogiek heb ik 7 jaar als gezinscoach en jeugdconsulent gewerkt.
Mijn focus lag niet alleen op het gedrag van het kind, maar ook op de ouder en op zijn of haar gezinssituatie. Ik bekeek graag het hele systeem.
Intussen ben ik daarnaast NLP Master en heb ik een opleiding systemisch werk en familieopstellingen afgerond.
Ik wilde hier graag wat mee maar angst en spanning zorgde ervoor dat ik de stap niet durfde te zetten.
Uit angst om op te vallen, angst om er niet bij te horen, en uit angst voor een onzekere toekomst.
Tot het moment dat ik zwanger werd van onze dochter
In september 2020 was ik 20 weken zwanger van onze dochter toen bleek dat zij een vaatafwijking heeft.
Haar leven was in gevaar, en ons leven stond met één klap stil.
Dat was mijn wake-up call.
Hoe kon ik omgaan met die onzekerheid, welke emoties kwamen daarbij kijken en kon ik die toelaten? Ik liet mij leiden door vertrouwen en liefde maar dat betekende niet dat er geen angst was om haar te kunnen verliezen.
Of verdriet over de zwangerschap, ingreep die zij heeft gehad en de zes weken die zij in het ziekenhuis heeft gelegen.
Natuurlijk heb ik gedacht; waarom overkomt ons dit, het leven is zó oneerlijk.
Hier ruimte aan geven was zo belangrijk want ook dat is liefde.
Stoppen met vechten tegen deze gevoelens heeft gezorgd voor rust in de chaos.
Wat kon ik leren van deze situatie? Ik geloof erin dat dit niet voor niets gebeurde.
Dat kinderen ons altijd iets willen leren of laten zien.
Onze dochter al vanaf het moment dat ze in mijn buik zat.
Toen ik dat ging geloven kwamen er langzaam inzichten.
Terugkomen bij jezelf
Wat vraagt deze situatie nu van mij, wat heb ik te doen?
Een aantal mooie lessen vloeide hieruit voort waar ik mij nog altijd aan mag herinneren zoals:
- Als alles onzeker wordt dan moet je wel in het nu leven.
- Blijven vertrouwen op mijn gevoel en intuïtie.
- Ik moest mijn gevoel de ruimte geven waar ik hiervoor een kei was in het wegdrukken.
Daarnaast begon ik mij ook af te vragen; wat wil ik nu eigenlijk? Waar ben IK gebleven?
Ergens was ik het kwijtgeraakt, het vermogen om naar mijn gevoel te luisteren. Mijn dochter daagde me uit om dit weer te doen.
Daar ben ik haar zó dankbaar voor.
Bewustzijn vergroten
Tijdens de zwangerschap stond ik heel dichtbij mezelf. Hoeveel twijfel er ook bij de artsen was, ik heb altijd gevoeld dat zij dit aan zou kunnen.
Ik heb nooit getwijfeld om haar al mijn liefde te geven.
Door deze situatie was ik veranderd, en eigenlijk ook weer niet.
Want ik was teruggekomen bij wie ik in essentie ben en dat is niet in woorden te beschrijven.
Dit gun ik alle vrouwen! Ik geloof er écht in dat hier de sleutel zit tot meer geluk en flow in je leven. Dat wij ons bewustzijn vergroten en ons herinneren dat we zelfbewuste, intuïtieve vrouwen zijn.
Zodat wij ons eigen lot dragen en onze kinderen de ruimte geven om hetzelfde te doen.
Wandel je met me mee op het pad naar de intuïtieve vrouw?
Het heeft zo moeten zijn.
Inmiddels gaat het heel goed met onze lieve dochter en heeft zij bewezen wat ik vanaf het eerste moment voelde, ze kan dit aan. Haar aandoening zit er nog steeds maar ze lijkt er geen last van te hebben.
Ik kan nu uit het diepst van mijn hart zeggen: het is goed.
Dit is haar pad en dit is mijn pad als moeder.
Zonder haar en zonder deze zwangerschap was ik niet op het punt geweest waar ik nu ben.
Heel trots en dankbaar voel ik mij dat dit alles ertoe geleid heeft dat ik nu mijn passie volg als coach voor vrouwen.
